مراجع و علماى بزرگوار در مصرف خمس بسیار دقت مىکردند. نگارنده خود ناظر بودم که یکى از بازارىهاى تهران خمس کلانى براى امام راحل (قدّس سرّه) آورد. پس از پرداخت آن، عرض کرد: یک تومان از این پول را براى تبرّک برگردانید. امام فرمودند: این پول نه مال من است نه مال تو، من نمىتوانم برگردانم. یکى از طلبهها که نزدیک حضرت امام نشسته بود، یک تومان از جیبش در آورد و به امام داد. امام آن را گرفت و به بازارى داد.
هنگامى که امام (ره) در نجف تبعید بودند روزى شنیدند که یکى از بازارىها مىخواهد براى حاج احمد آقا جشن عروسى بگیرد، حضرت امام نامهاى نوشتند که مبادا از وجوهات مصرف کنید.
مرحوم آیة الله مدنى از هدایاى مردم ارتزاق مىکردند و حاضر نبودند وجوهات را در زندگى شخصى مصرف کنند.
به هر روى، بسیارى از مراجع عظام در حد بسیار اندک از سهم امام استفاده مىکردند و دیگران را به احتیاط کامل دعوت مىنمودند. در اینباره، نمونههاى فراوانى از پرهیز و احتیاط علما در مصرف خمس وجود دارد، ولى همین نمونهها نشان مىدهد که عالمان اسلامى به هیچ وجه خمس را براى خود ناندانى نکردهاند.
منبع:www.shareh.com
فریضه خمس به دلایل مختلف مورد تهاجم قرار گرفته و عملاً کمرنگ شده است. این فریضه واجب الهى نه تنها از ناحیه دشمنان، تخریب مىشود، بلکه گاهى از ناحیه مقدسنماها و برخى از مرشد نمایان و شِبه روشنفکران دینى نیز در معرض حمله و هجمه قرار گرفته و مىگیرد.
پس از انقلاب اسلامى برخى مىگفتند که با پرداخت مالیات، دیگر خمس واجب نمىشود، در حالى که مالیات ربطى به خمس ندارد. برخى دیگر از کجاندیشان نیز معتقد بودند که خمس فقط باید به دست امام زمان (عج) برسد، از اینرو پولها را در زمین دفن مىکردند تا امام عصر (عج) پس از ظهورش آنها را بردارد و مصرف کند. بالاخره، این فریضه واجب الهى در کشاکش ظن و گمانهاى هوس آلود براى برخى به صورت امر مبهم در آمده و حقیقت آن را در نیافتهاند.
اما فقهاى شیعه با استناد به کتاب و سنّت، دیدگاه روشنى در این باره دارند که در کتابهاى مستقل به صورت مستدل و نیز در رسالههاى عملیه براى عموم آوردهاند.
منبع:www.shareh.com