مراجع و علماى بزرگوار در مصرف خمس بسیار دقت مىکردند. نگارنده خود ناظر بودم که یکى از بازارىهاى تهران خمس کلانى براى امام راحل (قدّس سرّه) آورد. پس از پرداخت آن، عرض کرد: یک تومان از این پول را براى تبرّک برگردانید. امام فرمودند: این پول نه مال من است نه مال تو، من نمىتوانم برگردانم. یکى از طلبهها که نزدیک حضرت امام نشسته بود، یک تومان از جیبش در آورد و به امام داد. امام آن را گرفت و به بازارى داد.
هنگامى که امام (ره) در نجف تبعید بودند روزى شنیدند که یکى از بازارىها مىخواهد براى حاج احمد آقا جشن عروسى بگیرد، حضرت امام نامهاى نوشتند که مبادا از وجوهات مصرف کنید.
مرحوم آیة الله مدنى از هدایاى مردم ارتزاق مىکردند و حاضر نبودند وجوهات را در زندگى شخصى مصرف کنند.
به هر روى، بسیارى از مراجع عظام در حد بسیار اندک از سهم امام استفاده مىکردند و دیگران را به احتیاط کامل دعوت مىنمودند. در اینباره، نمونههاى فراوانى از پرهیز و احتیاط علما در مصرف خمس وجود دارد، ولى همین نمونهها نشان مىدهد که عالمان اسلامى به هیچ وجه خمس را براى خود ناندانى نکردهاند.
منبع:www.shareh.com